शुक्रवार, १५ मे, २००९

जास्वंद

पानापानांवरती आला शहारा
कोमल भासला बोचरा वारा !
शाखेवरच अडल्या जलधारा
फुलला पिसारा !!

जीवनाचा प्रवास झाला सुरू
लाडके असे ते माझे लेंकरू !
छेडितसे तयां दुष्ट पांखरू
कसे सहन करु?

पाचुंसाठी त्या देठ वधारला
सुर्याने प्रकाश दिधला त्याला !
प्रार्थना करितो हीच देवाला
उमलूदे त्याला !!

कळी म्हणते जग हे मोठाले
चहूदिशांनी मनासि वेधिले !
म्हणूनच पाचूला मी छेदिले
दुनियेला भेटले !!

तुझ्यासाठी सोसेन सारे कष्ट
जल शोषून जरी भेदले हे ओष्ठ !
मजवरि कधी न होता रूष्ठ
होशिल तू धष्टपुष्ठ !!

रक्तरत्न फुलले बाहेर
पाचुच्या शेराला सव्वाशेर !
लाल पाकळ्या डोई मोहोर
जणु नाचतो मोर !!

डोळे दिपले दिसता ते दृश्य
सदा छळतसे वारा अदृश्य !
कोमल पाकळ्या व्हाव्या अस्पृश्य
जग हे सदृश !!

नीतिने केला हाय अपघात
मायबापच बसले पहात !
त्राणच उरले नाही अंगात
उगवली रात !!

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत: